کووید ماهها پس از ابتلای فرد به کبد آسیب میرساند
تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۹۶۹۳۴
به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (ایندیپندنت)، محققان بیمارستان عمومی ماساچوست بوستون کشف کردند که سفتی کبد بیماران مبتلا به کووید، «به لحاظ آماری به میزان چشمگیری» از بقیه افراد بیشتر است.
سفتی کبد میتواند نشاندهنده آسیبهای مزمن کبد، مانند التهاب یا فیبروز، تجمع زخمبافت، در کبد باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بافت سالمتر کبد با گذشت زمان کاهش مییابد و باعث میشود کبد درست کار نکند و در موارد حاد، فیبروز پیشرونده میتواند به سرطان یا نارسایی کبد منجر شود.
محققان بر این باورند که یافتههای آنان نشان میدهد که آسیب ناشی از کووید تا مدتی طولانی ماندگار است.
مطالعه ما بخشی از شواهد نوپدیدی است که نشان میدهد ابتلا به کووید-۱۹ ممکن است به آسیب کبدی منجر شود که تا مدتها پس از ابتلا به بیماری حاد، باقی میماند.
هنوز نمیدانیم افزایش سفتی کبدی که پس از ابتلا به کووید-۱۹ مشاهده میشود، به پیامدهای نامطلوب برای بیمار میانجامد یا نه.
محققان بیماران مبتلا به کووید را با دو گروه شاهد مقایسه کردند و همه تحت [آزمایش]«الاستوگرافی» با امواج برشی فراصوتی قرار گرفتند.
ضریب معدل سفتی کبد در بیماران مبتلا به کووید بالا و ۷.۶۸ کیلو پاسکال بود، و در کسانی که کووید نداشتند، ۵.۹۹ کیلو پاسکال.
بیماران بر اساس اینکه الاستوگرافی شده بودند یا نه و اینکه جواب آزمایش کوویدشان مثبت بوده است یا نه، در یکی از [این]سه گروه قرار گرفتند.
در ارزیابی انجامشده در بیمارستان عمومی ماساچوست، میزان سفت بودن بافت [کبد افراد سه گروه مذکور] اندازهگیری شده است.
شرکتکنندگان مبتلا به کووید دستکم ۱۲ هفته قبل از ارزیابی، جواب پیسیآر مثبت دریافت کرده بودند.
۳۱ نفر در گروه [مبتلا به]کووید، و ۵۰ نفر که در طول دوره همهگیری جواب آزمایش پیسیآر آنها همیشه منفی بوده است، در گروه شاهد، تحت این آزمایش قرار گرفتند.
۵۰ نفر دیگر که قبل از همهگیری آزمایش الاستوگرافی انجام داده بودند، گروه شاهد دوم را تشکیل دادند.
این تیم باور دارد که بالاتر بودن ضریب معدل سفتی در گروه شاهد قبل از همهگیری، در مقایسه با گروه شاهد دوره همهگیری، به دلیل تغییر الگوهای ارجاع در طول همهگیری، و ناشی از مسنتر بودن اعضای گروه شاهد دوره همهگیری بوده است.
میانگین سنی در گروه کووید مثبت ۵۳.۱ سال، در گروه شاهد دوره همهگیری ۵۵.۲ سال، و درگروه قبل از همهگیری ۵۸.۲ سال بود. در مجموع ۶۷ نفر این افراد زن بودند.
در گروه مبتلا به کووید، آزمایشهای الاستوگرافی تقریبا ۴۴ هفته پس از نتیجه مثبت پیسیآر انجام گرفت.
این تحقیق در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی (Radiological Society of North America) ارایه شد.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: کووید کووید19 ویروس کووید 19 مبتلا به کووید دوره همه گیری گروه شاهد سفتی کبد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۹۶۹۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ میلیون مبتلا به دیابت در ایران / آمار زخمهای مزمن در دیابتیها
آفتابنیوز :
دکتر حسامالدین علامه با بیان اینکه زخمهای مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخمهای دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار میگیرند؛ زخمهای دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد میشود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا میشوند.
وی با بیان اینکه زخمهای عروقی دومین عامل ابتلا به زخمهای مزمن هستند، اظهار کرد: زخمهای عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم میشوند. بررسیها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخمهای شریانی است. همچنین زخمهای وریدی به دلایل نارساییهای عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد میشود. چاقی، نارساییهای قلبیعروقی و برخی از سرطانها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد میکنند نیز سبب ابتلا به زخمهای مزمن وریدی میشوند.
علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخمهای مزمن میشود، زخمهای «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد میشود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماریهایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان میشود به ویژه در سالمندانی که سکته کردهاند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شدهاند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار میگیرند، اغلب دچار زخم مزمن میشوند.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علومپزشکی تهران درباره زخمهای مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطانها منجر به زخمهای مزمن میشوند که این زخمها جزو موارد نادر زخمهای مزمن هستند. همچنین برخی از بیماریهای صعبالعلاج میتوانند زخم مزمن ایجاد کنند.
وی با بیان اینکه برآوردها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخمهای مزمن دچار میشوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتیها در مدتزمان بیماری، به زخمهای مزمن دچار میشوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور زندگی میکنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتیها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا میشوند.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علومپزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بیحسی ناحیه پا میشود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیبهای وارده به پا نمیشوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خونرسانی نامناسب کاهش مییابد.
وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار میشوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه میکنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا میشود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی میتوان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه میکنند.
منبع: خبرگزاری ایسنا